2025-05-05

Freelancen op slippers. Een droom of een illusie?

Na een halfjaar rondreizen door Australië en Vietnam zit ik nu op Bali — de belofte van ritme, routine en remote werken. Dít zou het moment worden: richting, structuur. Dé plek waar digital nomads bloeien, dus ik ook. Toch?

De keiharde, zonovergoten waarheid? Ik werk maximaal een uur per dag als AI-trainer. Niet uit luiheid, maar bij gebrek aan taken — óf omdat ik verdrink in een zee van andere zoekende freelancers met dezelfde droom. De rest van de tijd probeer ik te achterhalen of freelancen op slippers überhaupt kan zonder bankroet te worden. 

Elke keer als ik beland in een veel te hippe co-working space — waar de kokosnoten vaker worden geïnstagramd dan opgedronken — kijk ik om me heen en denk: wat dóen jullie allemaal? Iedereen lijkt hier gebakken, mindful en volledig geautomatiseerd. En ik? Ik voel me een soort illegale gast op de afterparty van het succes. Moet ik niet iets nuttigers doen dan e-mails refreshen die niet binnenkomen? Het voelt alsof ik mijn tropische droomleven moet rechtvaardigen door keihard te presteren.

En dan zijn er nog de freelancerplatforms — digitale marktplaatsen vol illusies. Mijn eerste klus leek een voltreffer: voice-overs voor social ads van een startend lingeriebedrijf. Totdat ik ontdekte dat de ‘eigenaresse’ een AI-gegenereerde profielfoto had en nergens online te vinden was. Voor €2,85 kocht ik een KvK-uittreksel en zag dat het bedrijf op naam stond van een 19-jarige jongen. Abort mission.

Mijn tweede kans leek beter. Een opdrachtgever zocht mensen in ‘motiverende omgevingen’ voor een zelf opgenomen promotievideo. Ik rook geld, glamour en een glansrijk Upwork-review. Trots stuurde ik foto’s van ons Balinese paleis. Binnen no-time kreeg ik een script, waarin ik letterlijk moest zeggen dat mijn hele succesverhaal aan hém te danken was. En dat jij waarschijnlijk nét als ik op Bali kon leven, als je maar met hem in zee ging. Eén reactie later en ik had in een zelfgeproduceerde reclame voor een online guru met grootheidswaan gezeten.

En dat is dus óók de realiteit. Freelancen vanaf paradijselijke plekken klinkt geweldig — en dat is het soms ook. Maar het is ook keihard zoeken, keuzes maken, je koers bijstellen en nee zeggen tegen buitengewoon vage opdrachten.

De ideale remote baan? Die heb ik nog niet gevonden. Maar eerlijk, als je tussen het finetunen van je motivatiebrief en het uitzoeken van je volgende bestemming nog kunt lachen om de chaos, ben je eigenlijk al remote-ready.

De wereld is mijn kantoor — ik moet alleen nog even het juiste stopcontact vinden.